Παίζει πιάνο εξ απαλών ονύχων, διδάσκει και αεί διδάσκεται, γράφει για τη μουσική, εγγράφει μουσική (δισκογραφικά/συναυλιακά), συνεργάζεται με ανθρώπους των Τεχνών που σέβονται τον εαυτό τους, θαυμάζει μεταξύ άλλων τον Emil Gilels, τον Nelson Freire και τον Grigory Sokolov, εμπνέεται τα καλοκαίρια στις εξοχές του Mézin και τα σοκάκια της Κορώνης, της Αίγινας ή της Κύθνου, Επταηχίζει σε συνωδίες ποικιλοχρωματικές, ακούει Τρίτο, νοσταλγεί τον τηλεοπτικό (ΕΤ1) «Κόσμο της Μουσικής» της Φραγκίσκης Καρόρη φωτογραφίζοντας στο σπίτι της στη Σίφνο τη χνουδωτή Τουμπίτσα, περπατάει ακούγοντας (και) τα βατράχια δίπλα στον Ποδονίφτη, παρακολουθεί τα Αρχαιολογικά Παραμύθια και νεανικές θεατρικές ομάδες, έχει αδυναμία στις χυλοπίτες με καμένη μυζήθρα και το ζυμωτό ψωμί της Γορτυνίας, πιστεύει στο διαδίκτυο, έχει λογαριασμό στο YouTube και επιδιώκει συστηματικά τη δημιουργική συνεννόηση με όσους έχουν καλές προθέσεις και αναζητούν πολιτισμό. Πέρασε και… ακούμπησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, αργότερα και από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.